Τα καλοκαίρια συνηθίζουμε να πηγαίνουμε διακοπές μαζί με τον θείο και την θεία μου, κάτι το οποίο με κάνει χαρούμενο επειδή έτσι περνάω περισσότερο χρόνο με τα ξαδέρφια μου...
Έχω δύο ξαδέρφια έναν μεγαλύτερο κατά δύο χρόνια και έναν μικρότερο κατά ένα χρόνο Για να πω την αλήθεια, περισσότερο παρέα κάνω με τον μικρότερο ξάδερφο αφού πηγαίνουμε στο ίδιο σχολείο και έχουμε πολλά κοινά ενδιαφέροντα। Όταν πηγαίνουμε στο εξοχικό μας, συνήθως το καλοκαίρι, ξεφεύγουμε από τη καθημερινότητα και νιώθουμε σαν το μόνο που να πρέπει να σκεφτόμαστε να είναι η χαρά και η διασκέδασή μας.
Συνηθίζουμε το πρωί όταν ξυπνάμε, να παίρνουμε τα ποδήλατα, να ανεβαίνουμε στο βουνό που υπάρχει ένα μικρό δασάκι με το όνομα Ανατολή, από το οποίο μπορείς να παρατηρήσεις όλη την Νέα Μάκρη μέχρι την θάλασσα, καθόμαστε εκεί χαζεύοντας κάτω και συζητώντας μέχρι να φάμε τα κρουασάν που παίρνουμε από τον φούρνο που είναι στον δρόμο μας, κι απ’ τον
οποίο γυρνώντας παίρνουμε ψωμί για το σπίτι.
οποίο γυρνώντας παίρνουμε ψωμί για το σπίτι.
Αφού αφήσουμε το ψωμί σπίτι με τα ποδήλατα, περνάμε να πούμε καλημέρα από την γιαγιά μου η οποία μας κερνάει πάντα κάτι। Έπειτα κατεβαίνουμε στην παραλία είτε για ένα δροσερό μπάνιο, είτε για βόλτα.
Όλα αυτά καλά… Κατηφόρες… δρομάκια ॥ Το ανέβασμα είναι το θέμα και αφού ανεβούμε ξαναπάμε βόλτα, αυτή τη φορά μαζί και με την αδερφή μου την Ανθή, δεν μπορούμε να την παίρνουμε στις μεγάλες βόλτες γιατί είναι μικρότερη και δεν έχει καλή αντοχή, αλλά στην γειτονιά μπορούμε।
Όλα αυτά καλά… Κατηφόρες… δρομάκια ॥ Το ανέβασμα είναι το θέμα και αφού ανεβούμε ξαναπάμε βόλτα, αυτή τη φορά μαζί και με την αδερφή μου την Ανθή, δεν μπορούμε να την παίρνουμε στις μεγάλες βόλτες γιατί είναι μικρότερη και δεν έχει καλή αντοχή, αλλά στην γειτονιά μπορούμε।
Τώρα το καλύτερο μέρος είναι… τα σκυλιά…
Στην γειτονιά κυκλοφορούν πολλά σκυλιά μια μέρα ένα μαύρο κατά κάποιον τρόπο μας διάλεξε। Στην αρχή απλά το χαϊδέψαμε αυτό όμως ένοιωσε ασφάλεια και μας ακολουθούσε। Μετά από δύο περίπου μέρες τον είδαμε να περιμένει έξω από την πόρτα μας। Εγώ με τον ξάδερφό μου χαρήκαμε, γιατί θέλαμε ένα σκυλάκι συντροφιά μας, αν και οι γονείς μας δεν ξέραμε αν θα τον δέχονταν. Ευτυχώς έχουν κι εκείνοι μεγάλη αδυναμία στα σκυλιά οπότε τον
κρατήσαμε. Τον είχαμε ελεύθερο με ανοιχτή την πόρτα, όποτε θέλει να έρχεται ή
να φεύγει μέχρι που καταλάβαμε πως προτιμούσε να μένει μαζί μας. Ηταν ένα μαύρο
λαμπραντόρ. Αυτό το σκυλί κάθε καλοκαίρι δεν έφευγε από το σπίτι μας παρά μόνο
για τουαλέτα.
Αφού μεγαλώσαμε και κάναμε όλα τα ωραία πράγματα που σας είπα παραπάνω, αυτός μας
έφερε ένα άλλο μαύρο σκυλάκι θηλυκό, το οποίο υποθέσαμε πως είναι παιδί του. Τελικά
δεν ήταν παιδί του, ήταν απλά κολλητοί φίλοι. Την ονομάσαμε Λούση και μπήκε και αυτή στην παρέα. Και βέβαια στην τετράποδη παρέα μας έχουμε και ένα άλλο σκυλάκι το οποίο είναι το πιο κοντινό μας, ο Δίας τον οποίον τον πήραμε από pet shop πριν γνωρίσουμε την Λούση και τον παίρνουμε πάντα μαζί μας. Είναι ένα μικρό Γουέστιστην ράτσα, το οποίο είναι φιλικό και του έχω ιδιαίτερη αδυναμία. Οταν βλέπω τη φατσούλα του δεν μπορώ να αντισταθώ και να μην τον τσιμπήσω, αν και είναι λίγο ζηλιάρης.
Μετά από λίγο καιρό εμφανίστηκε άλλο ένα σκυλάκι που έψαχνε συντροφιά το οποίο ήταν κυνηγόσκυλο, θηλυκό. Το ονομάσαμε Πόπη. Αν και δεν το χαρήκαμε πολύ επειδή το γνωρίσαμε στα τέλη΄του καλοκαιριού। Τώρα που γράφω είναι πια χειμώνας.
Στην γειτονιά κυκλοφορούν πολλά σκυλιά μια μέρα ένα μαύρο κατά κάποιον τρόπο μας διάλεξε। Στην αρχή απλά το χαϊδέψαμε αυτό όμως ένοιωσε ασφάλεια και μας ακολουθούσε। Μετά από δύο περίπου μέρες τον είδαμε να περιμένει έξω από την πόρτα μας। Εγώ με τον ξάδερφό μου χαρήκαμε, γιατί θέλαμε ένα σκυλάκι συντροφιά μας, αν και οι γονείς μας δεν ξέραμε αν θα τον δέχονταν. Ευτυχώς έχουν κι εκείνοι μεγάλη αδυναμία στα σκυλιά οπότε τον
κρατήσαμε. Τον είχαμε ελεύθερο με ανοιχτή την πόρτα, όποτε θέλει να έρχεται ή
να φεύγει μέχρι που καταλάβαμε πως προτιμούσε να μένει μαζί μας. Ηταν ένα μαύρο
λαμπραντόρ. Αυτό το σκυλί κάθε καλοκαίρι δεν έφευγε από το σπίτι μας παρά μόνο
για τουαλέτα.
Αφού μεγαλώσαμε και κάναμε όλα τα ωραία πράγματα που σας είπα παραπάνω, αυτός μας
έφερε ένα άλλο μαύρο σκυλάκι θηλυκό, το οποίο υποθέσαμε πως είναι παιδί του. Τελικά
δεν ήταν παιδί του, ήταν απλά κολλητοί φίλοι. Την ονομάσαμε Λούση και μπήκε και αυτή στην παρέα. Και βέβαια στην τετράποδη παρέα μας έχουμε και ένα άλλο σκυλάκι το οποίο είναι το πιο κοντινό μας, ο Δίας τον οποίον τον πήραμε από pet shop πριν γνωρίσουμε την Λούση και τον παίρνουμε πάντα μαζί μας. Είναι ένα μικρό Γουέστιστην ράτσα, το οποίο είναι φιλικό και του έχω ιδιαίτερη αδυναμία. Οταν βλέπω τη φατσούλα του δεν μπορώ να αντισταθώ και να μην τον τσιμπήσω, αν και είναι λίγο ζηλιάρης.
Μετά από λίγο καιρό εμφανίστηκε άλλο ένα σκυλάκι που έψαχνε συντροφιά το οποίο ήταν κυνηγόσκυλο, θηλυκό. Το ονομάσαμε Πόπη. Αν και δεν το χαρήκαμε πολύ επειδή το γνωρίσαμε στα τέλη΄του καλοκαιριού। Τώρα που γράφω είναι πια χειμώνας.
Ο Δίας κάθεται τώρα δίπλα μου και με κοιτάει περιμένοντας βόλτα.
Πρέπει να ομολογήσω πως το καλοκαίρι το περιμένω πως και πως… ;-)
