Τετάρτη 22 Απριλίου 2009

Οι πασχαλινές μου διακοπές

Φέτος το Πάσχα πήγαμε στην Ιταλία, στην Βενετία, εκεί παντού ήταν θάλασσα και κανάλια και αντί για αυτοκίνητα είχαν βάρκες και γόνδολες. Θα μου πείτε τι είναι οι γόνδολες; Είναι κάτι βαρκούλες που υπάρχουν μόνο στην Βενετία τις οδηγούν οι γονδολιέρηδες που φορούν μια μπλούζα με οριζόντιες κόκκινες και άσπρες γραμμές ή μπλέ και άσπρες γραμμές.






















Στη Βενετία, στην πλατεία του Αγίου Μάρκου είδαμε τα λιοντάρια από τον Πειραιά και βγάλαμε μαζί τους φωτογραφίες, αλλά και τα χρυσά άλογα που είναι από την Κωνσταντινούπολη και μου είχε πει πως θα τα δω η δασκάλα μου.




















Στην πλατεία του Αγίου Μάρκου υπάρχει ένα αξιοθέατο που είναι το καμπαναριό και είναι 99 μέτρα, και δίπλα το παλάτι του Δόγη. Λίγο πιο κάτω η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, του προστάτη αγίου μου αφού έχω το όνομά του, που εκεί περάσαμε την ημέρα του επιτάφιου και της Ανάστασης.





Επισκευτήκαμε με βαρκούλα ένα άλλο νησάκι που λέγεται Murano. Είναι γνωστό για τις όμορφες κατασκευές από γυαλί, ακόμα και κοσμήματα. Ενας κύριος μας έδειξε πως τα φτιάχνουν κι ύστερα αγοράσαμε μερικά μικρά κομμάτια γιατί τα Murano είναι πολύ όμορφα αλλά ακριβά, πανάκριβα. Αυτά για την Βενετία.






Μετά πήγαμε στη λίμνη Garda και μείναμε στο ξενοδοχείο ενός πάρκου παιχνιδιού σε στιλ Alou Fan park αλλά πολύ μεγαλύτερο, όχι όμως τόσο όσο της Disneywordl στο Orlando. Πιο απότομα τρενάκια με απότομες κατηφόρες και τέτοια. Η μασκότ εκεί λέγεται Prezemollo και το πάρκο Gardaland.

















Μετά πήγαμε στο Μαρανέλο στο εργοστάσιο της Ferrari και μετά στο μουσείο της Ferrari, που είδαμε όλα τα μοντέλα. Και μετά γυρίσαμε λίγο τα μαγαζιά μέχρι που ήρθε η ώρα να γυρίσουμε. Στην φωτογραφία είμαι σε μια ολοκόκκινη Φεράρι και πολύ θα ήθελα να ήμουν μεγάλος για να μπορούσα να την πάω βόλτα.


Στον δρόμο είχε πολύ κίνηση και καταφέραμε να μπούμε τελευταίοι στο αεροπλάνο, που πιλότος ήταν ένας φίλος της μαμάς και του μπαμπά. Είχα την τεράστια τύχη να με βάλει στην καμπίνα που την λένε πιλοτήριο και να δω όλα εκείνα τα κουμπάκια και τα λαμπάκια. Ο πιλότος μου έβαλε και την μάσκα οξυγόνου που φορούν σε περίπτωση κινδύνου, αλλά μου είπε πως το αεροπλάνο είναι το πιο ασφαλές μέσο.

Η μαμά και ο μπαμπάς μου λένε πως είμαι πολύ τυχερός που ζω όλα αυτά από τόσο μικρός.

Εγω εύχομαι να ξαναπάω κάποτε...