Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011

Μια Καλοκαιρινή Μέρα




Τα καλοκαίρια συνηθίζουμε να πηγαίνουμε διακοπές μαζί με τον θείο και την θεία μου, κάτι το οποίο με κάνει χαρούμενο επειδή έτσι περνάω περισσότερο χρόνο με τα ξαδέρφια μου...
Έχω δύο ξαδέρφια έναν μεγαλύτερο κατά δύο χρόνια και έναν μικρότερο κατά ένα χρόνο Για να πω την αλήθεια, περισσότερο παρέα κάνω με τον μικρότερο ξάδερφο αφού πηγαίνουμε στο ίδιο σχολείο και έχουμε πολλά κοινά ενδιαφέροντα। Όταν πηγαίνουμε στο εξοχικό μας, συνήθως το καλοκαίρι, ξεφεύγουμε από τη καθημερινότητα και νιώθουμε σαν το μόνο που να πρέπει να σκεφτόμαστε να είναι η χαρά και η διασκέδασή μας.
Συνηθίζουμε το πρωί όταν ξυπνάμε, να παίρνουμε τα ποδήλατα, να ανεβαίνουμε στο βουνό που υπάρχει ένα μικρό δασάκι με το όνομα Ανατολή, από το οποίο μπορείς να παρατηρήσεις όλη την Νέα Μάκρη μέχρι την θάλασσα, καθόμαστε εκεί χαζεύοντας κάτω και συζητώντας μέχρι να φάμε τα κρουασάν που παίρνουμε από τον φούρνο που είναι στον δρόμο μας, κι απ’ τον
οποίο γυρνώντας παίρνουμε ψωμί για το σπίτι.
Αφού αφήσουμε το ψωμί σπίτι με τα ποδήλατα, περνάμε να πούμε καλημέρα από την γιαγιά μου η οποία μας κερνάει πάντα κάτι। Έπειτα κατεβαίνουμε στην παραλία είτε για ένα δροσερό μπάνιο, είτε για βόλτα.

Όλα αυτά καλά… Κατηφόρες… δρομάκια ॥ Το ανέβασμα είναι το θέμα και αφού ανεβούμε ξαναπάμε βόλτα, αυτή τη φορά μαζί και με την αδερφή μου την Ανθή, δεν μπορούμε να την παίρνουμε στις μεγάλες βόλτες γιατί είναι μικρότερη και δεν έχει καλή αντοχή, αλλά στην γειτονιά μπορούμε।
Τώρα το καλύτερο μέρος είναι… τα σκυλιά…
Στην γειτονιά κυκλοφορούν πολλά σκυλιά μια μέρα ένα μαύρο κατά κάποιον τρόπο μας διάλεξε। Στην αρχή απλά το χαϊδέψαμε αυτό όμως ένοιωσε ασφάλεια και μας ακολουθούσε। Μετά από δύο περίπου μέρες τον είδαμε να περιμένει έξω από την πόρτα μας। Εγώ με τον ξάδερφό μου χαρήκαμε, γιατί θέλαμε ένα σκυλάκι συντροφιά μας, αν και οι γονείς μας δεν ξέραμε αν θα τον δέχονταν. Ευτυχώς έχουν κι εκείνοι μεγάλη αδυναμία στα σκυλιά οπότε τον
κρατήσαμε. Τον είχαμε ελεύθερο με ανοιχτή την πόρτα, όποτε θέλει να έρχεται ή
να φεύγει μέχρι που καταλάβαμε πως προτιμούσε να μένει μαζί μας. Ηταν ένα μαύρο
λαμπραντόρ. Αυτό το σκυλί κάθε καλοκαίρι δεν έφευγε από το σπίτι μας παρά μόνο
για τουαλέτα.




Αφού μεγαλώσαμε και κάναμε όλα τα ωραία πράγματα που σας είπα παραπάνω, αυτός μας
έφερε ένα άλλο μαύρο σκυλάκι θηλυκό, το οποίο υποθέσαμε πως είναι παιδί του. Τελικά
δεν ήταν παιδί του, ήταν απλά κολλητοί φίλοι. Την ονομάσαμε Λούση και μπήκε και αυτή στην παρέα. Και βέβαια στην τετράποδη παρέα μας έχουμε και ένα άλλο σκυλάκι το οποίο είναι το πιο κοντινό μας, ο Δίας τον οποίον τον πήραμε από pet shop πριν γνωρίσουμε την Λούση και τον παίρνουμε πάντα μαζί μας. Είναι ένα μικρό Γουέστιστην ράτσα, το οποίο είναι φιλικό και του έχω ιδιαίτερη αδυναμία. Οταν βλέπω τη φατσούλα του δεν μπορώ να αντισταθώ και να μην τον τσιμπήσω, αν και είναι λίγο ζηλιάρης.

Μετά από λίγο καιρό εμφανίστηκε άλλο ένα σκυλάκι που έψαχνε συντροφιά το οποίο ήταν κυνηγόσκυλο, θηλυκό. Το ονομάσαμε Πόπη. Αν και δεν το χαρήκαμε πολύ επειδή το γνωρίσαμε στα τέλη΄του καλοκαιριού। Τώρα που γράφω είναι πια χειμώνας.
Ο Δίας κάθεται τώρα δίπλα μου και με κοιτάει περιμένοντας βόλτα.
Πρέπει να ομολογήσω πως το καλοκαίρι το περιμένω πως και πως… ;-)

Τετάρτη 22 Απριλίου 2009

Οι πασχαλινές μου διακοπές

Φέτος το Πάσχα πήγαμε στην Ιταλία, στην Βενετία, εκεί παντού ήταν θάλασσα και κανάλια και αντί για αυτοκίνητα είχαν βάρκες και γόνδολες. Θα μου πείτε τι είναι οι γόνδολες; Είναι κάτι βαρκούλες που υπάρχουν μόνο στην Βενετία τις οδηγούν οι γονδολιέρηδες που φορούν μια μπλούζα με οριζόντιες κόκκινες και άσπρες γραμμές ή μπλέ και άσπρες γραμμές.






















Στη Βενετία, στην πλατεία του Αγίου Μάρκου είδαμε τα λιοντάρια από τον Πειραιά και βγάλαμε μαζί τους φωτογραφίες, αλλά και τα χρυσά άλογα που είναι από την Κωνσταντινούπολη και μου είχε πει πως θα τα δω η δασκάλα μου.




















Στην πλατεία του Αγίου Μάρκου υπάρχει ένα αξιοθέατο που είναι το καμπαναριό και είναι 99 μέτρα, και δίπλα το παλάτι του Δόγη. Λίγο πιο κάτω η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, του προστάτη αγίου μου αφού έχω το όνομά του, που εκεί περάσαμε την ημέρα του επιτάφιου και της Ανάστασης.





Επισκευτήκαμε με βαρκούλα ένα άλλο νησάκι που λέγεται Murano. Είναι γνωστό για τις όμορφες κατασκευές από γυαλί, ακόμα και κοσμήματα. Ενας κύριος μας έδειξε πως τα φτιάχνουν κι ύστερα αγοράσαμε μερικά μικρά κομμάτια γιατί τα Murano είναι πολύ όμορφα αλλά ακριβά, πανάκριβα. Αυτά για την Βενετία.






Μετά πήγαμε στη λίμνη Garda και μείναμε στο ξενοδοχείο ενός πάρκου παιχνιδιού σε στιλ Alou Fan park αλλά πολύ μεγαλύτερο, όχι όμως τόσο όσο της Disneywordl στο Orlando. Πιο απότομα τρενάκια με απότομες κατηφόρες και τέτοια. Η μασκότ εκεί λέγεται Prezemollo και το πάρκο Gardaland.

















Μετά πήγαμε στο Μαρανέλο στο εργοστάσιο της Ferrari και μετά στο μουσείο της Ferrari, που είδαμε όλα τα μοντέλα. Και μετά γυρίσαμε λίγο τα μαγαζιά μέχρι που ήρθε η ώρα να γυρίσουμε. Στην φωτογραφία είμαι σε μια ολοκόκκινη Φεράρι και πολύ θα ήθελα να ήμουν μεγάλος για να μπορούσα να την πάω βόλτα.


Στον δρόμο είχε πολύ κίνηση και καταφέραμε να μπούμε τελευταίοι στο αεροπλάνο, που πιλότος ήταν ένας φίλος της μαμάς και του μπαμπά. Είχα την τεράστια τύχη να με βάλει στην καμπίνα που την λένε πιλοτήριο και να δω όλα εκείνα τα κουμπάκια και τα λαμπάκια. Ο πιλότος μου έβαλε και την μάσκα οξυγόνου που φορούν σε περίπτωση κινδύνου, αλλά μου είπε πως το αεροπλάνο είναι το πιο ασφαλές μέσο.

Η μαμά και ο μπαμπάς μου λένε πως είμαι πολύ τυχερός που ζω όλα αυτά από τόσο μικρός.

Εγω εύχομαι να ξαναπάω κάποτε...

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2008

Η συναυλία μας

H πρώτη μας συναυλία. Η δική μου και της αδερφής μου, που είναι μικρότερη.

Εγώ δεν είχα άγχος, εκείνη όμως είχε πολύ περισσότερο. Πάντως μας αρέσει και στους δυό η μουσική.


Τρίτη 25 Μαρτίου 2008

H Κοκκινοσκουφίτσα Απ΄Την Ανάποδη...





Μια μέρα ο λύκος που έμενε με την μητέρα του και την γιαγιά του, πήγε στην θεία του ένα δώρο επειδή γιόρταζε.

Στον δρόμο είδε ένα κοριτσάκι που το έλεγαν κοκκινοσκουφίτσα επειδή φορούσε κόκκινο σκουφάκι. Την χαιρέτησε ευγενικά και τότε εκείνη του είπε:

- Γειά σου λύκε!

- Γειά σου και σένα

- Φύγε γρήγορα γιατί εδω είναι δικό μου το μέρος.

- Πηγαίνω στη θεία μου ένα δώρο και μετά θα ξαναγυρίσω σπίτι μου. Δεν σε ενοχλώ!

- Δώστο μου να της το πάω εγώ.

- Εντάξει. Μα μην το χάσεις. Είναι σοκολατάκια που της αρέσουν πολύ.

- Μμμμμ σοκολατάκιααααα; Εντάξει, εντάξει. Μην ανησυχείς.

Επιστρέφει ο λύκος σπίτι του και τηλεφωνεί στη θεία του για να δει αν τα πήρε.

- Σου έφερε η κοκκινοσκουφίτσα τα σοκολατάκια που σου έστειλα θεία;
- Οχι.
- Οχι;;;

- Οχι!

- Καλά θεία πάω να δω τι έγινε. Γειά.

Πήγε βρήκε την Κοκκινοσκουφίτσα και της λέει:

- Γιατί έφαγες τα σοκολατάκια της θείας μου;

- Ετσι. χαχαχαχα

- Αυτό δεν ήταν σωστό και το ξέρεις.

- Σιγά.

- Τώρα η θεία μου δεν έχει δώρο και δεν έχει κανέναν άλλο να της πάει δώρο. Λέει στεναχωρημένος ο λύκος.

- Καλά μην κάνεις έτσι. Δεν ήξερα πως ήταν τόσο σημαντικά. Θα επανορθώσω. Θα τις αγοράσω τα διπλά.

Ο λύκος την ευχαρίστησε.
Η Θεία τελικά πήρε το δώρο της και ευχαριστήθηκε. Και ο λύκος έγινε φίλος με την Κοκκινοσκουφίτσα.



Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2008

H 1η Μου Συμμετοχή Σε Σχολικούς Αγώνες Σκακιού

Ηταν μια ημέρα με πολύ κρύο! Χιόνισε στην Αθήνα κι η μαμά με τον μπαμπά μου λέει πως είναι σπάνιο και πολύ όμορφο όταν χιονίζει στην Αθήνα.

Ηταν η πρώτη φορά που έπαιξα σκάκι σε αγώνες. Επαιξα με πέντε παιδιά και είχα δυό νίκες και μια ισοπαλία που ζορίστηκα να την καταφέρω. Στην τέταρτη σκακιέρα ήταν ένα παιδί που μιλούσε συνέχεια και μου έλεγε: "σε έχω, δεν το παρατάς καλύτερα" και τέτοια. Πραγματικά δεν ήθελα τίποτα άλλο παρά να τον κερδίσω. Και τα κατάφερα! Ηταν η καλύτερη απάντηση σε όσα μου έλεγε. Μετά δεν παραδεχόταν την νίκη μου και δεν πήγε να δηλώσει όπως έπρεπε στον διαιτητή την ήττα του. Αγχώθηκα λίγο γιατί δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω, αλλά τελικά φώναξα έναν από τους διαιτητές και το δήλωσα.


Μετά βγήκα έξω και το είπα στην μητέρα μου, ο πατέρας μου έμεινε σπίτι γιατί μετά το ατύχημα πονάει και έμεινε να μαγειρέψει για κάτι φίλους που θα ερχόντουσαν σπίτι γιατί η μαμά δεν ήξερε ότι οι αγώνες είναι από το πρωί ως το απόγευμα. Μου είπε στο διάλειμα πως είχε άγχος αν θα τα καταφέρει ο μπαμπάς.


Εδώ είμαι με τους δυό φίλους μου και συμμαθητές μου. Τον Στέφανο και τον Αχιλλέα. Ο Αχιλλέας είναι αυτό που λέμε "ο κολλητός" μου. Πήραν κι εκείνοι μέρος στους αγώνες.


Εδώ περιμένουμε με τον Στέφανο να τελειώσουν κι οι υπόλοιποι.
Ηταν όμορφη εμπειρία αν και κουραστική. Μετά στο σπίτι η μαμά είπε ότι ο μπαμπάς τα κατάφερε πολύ καλά με το φαγητό κι ίσως έπρεπε να αλλάξουν ρόλους και ο μπαμπάς μου είπε πως έπρεπε να το κάψει για να την γλιτώσει. Γελάσαμε οι δυό μας, αλλά εγω ξέρω πως δεν το εννοεί ο μπαμπάς. Ούτε η μαμά το εννοεί πως θα μαγειρεύει ο μπαμπάς.

Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2008

O Νίκος και ο Κούνελος


Ο Νίκος ήταν ένα έξυπνο παιδάκι και ευγενικό. Μια μέρα άνοιξε την τσάντα του στο σχολείο για να πάρει το κολατσιό του, αλλά είδε πως του έλειπαν τα καροτάκια του.
Τα είχε φάει ενας κούνελος. Ο Νίκος στεναχωρήθηκε και αναρρωτήθηκε ποιός του τα έφαγε.
Ο κούνελος όμως ο καημένος δεν περίμενε ότι θα στεναχωριόταν, ούτε ότι ήταν του Νίκου τα καρότα. Ηθελε τώρα να επανορθώσει. Ξέχασα να σας πω, πως ο κούνελος ήταν ξεχωριστός. Μπορούσε να μιλάει ελληνικά.
Πήγε στο δάσος ο κούνελος και κατάφερε και μάζεψε καρότα πιο πολλά από αυτά που είχε ο Νίκος. Υστερα τα πήγε και τα έδωσε του Νίκου.
- Ευχαριστώ!
-Παρακαλώ!
-Μα εσυ μιλάς! Πως μπορείς και μιλάς;
-Είμαι ένας κούνελος ξεχωριστός. Συγνώμη για τα καρότα. Θέλεις να γίνουμε φίλοι;
-Και βέβαια θέλω. Πολύ!
Εγιναν φίλοι και ο κούνελος περίμενε κάθε μεσημέρι τον Νίκο έξω από το σχολείο. Ηταν και οι δυό χαρούμενοι και ευτυχισμένοι.
*το αφιερώνω στην φίλη μου Βίκυ

Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2007

Ο Κυνηγός Και Ο Λαγός



Μια μέρα ένας άνθρωπος που αγαπούσε τα ζώα, έκανε πως ήταν κυνηγός για να σώσει έναν λαγό.




Βλέπετε τον έστειλαν να σκοτώσει ένα λαγό επειδή κατέστρεφε καλώδια.




Βρήκε ο κυνηγός μια κουφάλα δέντρου, έβαλε το κεφάλι του μέσα και φώναξε: "Λαγέ, λαγέ έλα σου έφερα να φας λίγα καρότα και θέλω να σε προειδοποιήσω για κάτι".




"Ποιός είναι;" ρώτησε ο λαγός.




"Ενας άνθρωπος που κάνει τον κυνηγό για να έρθει να σε προειδοποιήσει, είμαι"




Και βγήκε ο λαγός και συναντήθηκαν. "Κοίτα" λέει ο κυνηγός "μην ενοχλείτε τους ανθρώπους και εγω θα φροντίσω εκείνοι να χάσουν την δουλειά τους και να μην υπάρχουν πια κυνηγοί" του είπε του λαγού.




Ετσι κι έγινε. Απαγορεύτηκε για πάντα το κυνήγι, γιατί δεν είναι σωστό να σκοτώνουμε τα ζώα που είναι φίλοι μας για να παίρνουμε την γούνα τους.